Yo mede-vogelaars, steek je hand op als je ook lijstjes bijhoudt! Ik heb een totaallijst en een jaarlijst van de vogels die ik heb gezien, lijstjes per uitje in Nederland, per locatie, per vakantie. Overal in huis zijn mijn losse lijstjes te vinden. Ze dwarrelen regelmatig uit m’n vogelgidsen.
Er is ook één lijstje dat in mijn hoofd zit en daar knaagt, die van “al zo vaak gezien maar nog nooit goed op de foto gekregen”. Dit lijstje maakt me onrustig. Geen goede zaak, want nog meer slechte foto’s zijn het gevolg. Erger nog, mijn gejaag verstoort de vogels. De vogelbescherming heeft een prima pagina waarop je kunt lezen hoe je kan herkennen of je verstorend bezig bent. Ook bestaat er een gedragscode om je als fotograaf aan te houden. En… als ik van vrienden en familie de zin “got to catch them all!” (Pokémon) te horen krijg, dan weet ik ook hoe laat het is.
Gelukkig zijn er Vogelhutten. Lang niet bij iedereen geliefd want je zit opgesloten, met beperkt zicht veld en op de een of andere manier zitten die openingen altijd op onhandige plekken. Voor mij zijn ze de oplossing om de onrust uit mijn systeem te krijgen. Het is bijna meditatief om te zien wat er zoal voor m’n lens komt. Een oefening in geduld en zo min mogelijk verwachten.
Samen met een andere fotograaf ga ik op pad naar een hut in een stukje bos. Dan gebeurt het, de nummer één op mijn lijstje, de Boomklever, komt tevoorschijn achter een stronk. Nu niet de camera laten ratelen maar eerst kijken. Meetellen met de beweging van het beestje. Als een driehoekje buigt hij zich af van de tak. Typisch Boomklever. (Klik). Hij gaat naar het water, drinken of. Badderen? Allebei! Prachtig. (klik) Hebbes!
