Zondag 21 januari, langzaam word ik wakker met een glimlach op mijn gezicht. Ik ga voor de tweede keer meedoen aan de Ooievaarswintertelling. In mijn warme bed zie ik weer voor me hoe ik vorig jaar tijdens mijn tellingsfietstocht probeerde om in een beginnende hagelbui mijn horizontaal wapperende regenbroek aan te trekken, terwijl ik in mijn ooghoek twee statige witte gestalten met knal oranje snavel door een weiland zag struinen. Ik hou van ruig weer en van die prachtige grote vogels.
“Ik ga weer dezelfde route polders en laagveen fietsen, dan kan ik goed zien of er verschillen zijn met vorig jaar”.
Al 24 jaar achter elkaar organiseert STORK, een vrijwilligersorganisatie, die zich belangeloos inzet voor de ooievaars in Nederland, de wintertelling. Hoeveel ooievaars overwinteren er waar in Nederland, en welke ooievaars zijn dat? Dat is wat STORK wil weten.
Lunch, thermoskan, camera en kijker gaan in de tas. Een telescoop heb ik niet dus ik een ring aflezen gaat me niet lukken. Ik heb dus geen idee welke ooievaars ik ga ontmoeten, maar wel hoeveel en waar.
Vol goede moed gooi ik nog wat afval in de kliko waarbij ik bijna op mijn snufferd ga. Het is giga glad. In mijn plan wordt de fiets verruild voor de auto. De eerste aanwijzing dat deze tweede telling heel anders gaat zijn dan vorig jaar. Want net als ik passen ooievaars hun gedrag aan aan omstandigheden.
Vorig jaar zag ik bij Slot Zuylen op een beschut weilandje 5 ooievaars scharrelend naar eten zoeken. Twee staan even naar elkaar te klepperen maar al snel eten ze schouder aan schouder verder. In de Bethune polder zag ik er weer twee. Ze zitten op hun nest. Prima uitvalsbasis om naar lekkere hapjes te zoeken en om uit te rusten. Verder kom ik verspreid nog koppeltjes tegen bij de Westbroekse Zodden (het regenbroekmoment) en in het Noorderpark. 10 ooievaars in totaal.
Dit jaar moet ik al langs de Vecht stoppen voordat ik bij Slot Zuylen ben. Vorig jaar zag ik hier alleen maar 14 hazen die bizar goed molshopen kunnen imiteren. Nu zie ik in een veld van Natuurgebied Zuilen zitten, even een paar keer tellen, 39 ooievaars. Nog geen 5 minuten op pad en dan al de. Jackpot!
Wanneer ik een foto in de familie-app plaats van deze prachtige waarneming krijg ik van mijn schoonvader de reactie: “Prachtig, maar ze lijken een jas te willen”. Ik rijd langs de Bethunepolder, Tienhoven, Westbroek, Groenekan, het Noorderpark en scan op de ringweg Utrecht Noordoost elke lantaarnpaal, met de magere score van 1 overvliegend exemplaar in Tienhoven.
STORK meldt zondag avond op hun website: “De kou van de afgelopen dagen heeft invloed gehad op deze telling. Er zijn dit jaar veel grote groepen gemeld en juist veel minder enkele ooievaars.” Dat klopt helemaal met mijn eigen ervaring van deze dag. De vogels verzamelen op plekken waar met zekerheid wat te eten is.
Een vriendin uit Leiden stuurt een foto van twee ooievaars op een grasveldje achter een flat waar regelmatig eetbaar afval van het balkon wordt gegooid “Ooievaars stonden weer op hun kippenpoot te wachten in de wijk, dus heb waarneming doorgegeven voor het telweekend 2024.” STORK verwoordt dit in hun nieuwsoverzicht dat groepen ooievaars zijn gezien op plekken waar wordt bijgevoerd. Superleuk dat STORK al bij het vallen van de avond op zondag zo’n eerste indruk publiceert waar je zo duidelijk de waarnemingen in herkent.
Alle tellingen worden verzameld op waarneming.nl en er zullen nu nog steeds wel waarneming van de teldagen worden verwerkt. De tussenstand van 2024 is 895 ooievaars.
Na twee keer meedoen weet ik het zeker: mij kan je altijd wakker maken voor ooievaars in de winter.
